R. Schumann "De liefde van de dichter"
De vocale teksten van Robert Schumann behoren tot de beste voorbeelden van zijn werk. Vocale cycli gecomponeerd in het "Jaar van de liedjes" (1840) vertegenwoordigen de hoogtepunten van zijn kamerlijke creativiteit. Een van hen was de cyclus "Dichter der liefde" voor de gedichten van G. Heine.
Geschiedenis van de schepping
De bloeitijd van Schumanns kamer-vocale creativiteit dateert uit 1840, toen de componist een ongekende creatieve opkomst beleefde. Eerder componeerde hij verschillende liedjes, maar meestal uitsluitend gericht op pianomuziek. De bloei van de creativiteit van liedjes wordt meestal geassocieerd met zijn evenementen in zijn persoonlijke leven. Het was het nummer dat op dat moment in staat was om de gevoelens en de gemoedstoestand van de componist gevoelig over te brengen en het bleek het dichtst in de buurt om de emotionele ervaringen te weerspiegelen.
De genres waar Schumann in zijn songwriting aandacht aan besteedde zijn zeer divers - dit zijn ballads, kinderliedjes, volksliederen en koren. Het thema van vocale creativiteit is ook breed vertegenwoordigd: van patriottische liedjes tot fantastisch. Liefdesliedjes hebben echter altijd de overhand gehad boven alle andere. Passie, liefde met al zijn nuances en nuances werd het meest weerspiegeld in zijn songwriting.
De vocale teksten van Schumann worden gekenmerkt door de volgende kenmerken:
- verschillende tinten van de lyrics;
- speciale benadering van literaire bronnen;
- aandacht uitsluitend voor romantische poëzie;
- probeert letterlijk de betekenis van de tekst over te brengen;
- overdrijving van declamatie-elementen;
- de grote rol van begeleiding, die soms dient om psychologische boventonen bloot te leggen.
Tussen de dichters, tot de verzen waarvan Schumann zijn liedjes creëerde, viel op J. Eichendorf, A. Chamisso, R. Burns, maar vooral zijn aandacht werd aangetrokken door G. Heine.
Schumann benadrukte de literaire bron en Heine was een van de eminente dichters van die tijd. Voor het eerst schreef een romantische dichter zijn werken in 1816 en sinds 1821 schrijft hij regelmatig poëzie. Hij componeert het "Book of Songs", waar al 10 jaar aan gewerkt wordt. Deze collectie bevat vijf afzonderlijke cycli: "Lijden van de jeugd", "Lyrisch Intermezzo", "Terugkeer", "Van een rondleiding door de Harz", "Noordzee". Door het hele "Book of Songs" is een enkel thema - liefde. In deze verzen uitte Heine alle angst, gevoelens en bitterheid van onbeantwoorde liefde voor haar neef Amalia. Schumann's aandacht werd gevestigd op de cyclus "Lyrical Intermezzo", die 65 gedichten omvatte. De componist selecteerde slechts 16 van hen, ze waren rechtstreeks verbonden met de liefdesstoornis van de dichter. Het blijkt dat Heine verliefd was op de dochter van zijn oom. De 17-jarige jongen zorgde voor zijn geliefde, maar ze verwierp zijn oprechte gevoelens en gaf de voorkeur aan een rijkere heer. Alle ervaringen van de held, de geboorte van heldere gevoelens, verlangen en diepe wanhoop worden weerspiegeld in zijn cyclus van gedichten "Lyrical Intermezzo".
Interessante feiten
- Het jaar 1840 was buitengewoon gelukkig voor Schumann, omdat hij eindelijk de knoop kon smeden met Klara Wieck. Het is opmerkelijk dat hij in deze periode meer dan 100 nummers schreef. Onderzoekers van de componist noemen deze periode vaak "het jaar van de liedjes".
- Schumann selecteerde G. Heine altijd op een speciale manier, die heel dicht bij hem stond. Hij schreef vier cycli naar de verzen van de dichter, evenals individuele liederen (in totaal 44).
- De eerste regels van het gedicht van Heine vormden de namen van de liederen in de cyclus.
- De eerste componist die Heine's "lied" -verzen zag was R. Schubert, die in 1828 zijn cyclus "Again in Homeland" creëerde.
- Schumann's romances onderscheiden zich door een instrumenteel deel, de rol ervan neemt aanzienlijk toe, letterlijk tot het vocale niveau, en soms wordt het zelfs veel belangrijker.
- De Heine Heine voert 65 gedichten in in de Lyrical Intermezzo-cyclus, maar Schumann stopte zijn aandacht op slechts 16 van hen, maar hierdoor ging de oorspronkelijke betekenis verloren en werden de teruggetrokken verzen anders waargenomen. Heine herinnert zich zijn liefdesverhaal met een zekere ironie, maar voor Schumann is dit een echte tragedie en een instorting van de hoop.
- De componist wijdde zijn cyclus aan de Duitse zanger Wilhelmina Schroeder-Devrient. Ze werd beroemd om haar fantastische uitvoering van het grootste deel in de opera "Fidelio" van L. Beethoven. Nadat hij in 1844 naar Dresden verhuisde, raakte Schumann bevriend met een beroemde zanger.
- In totaal componeerde Schumann zeven vocale cycli.
De inhoud
De eerste drie liedjes van de cyclus laten de oorsprong van de gevoelens van de dichter zien. "In de schittering van warme meidagen"- dit is slechts een voorgevoel van gevoelens, alles is buitengewoon trillend en onzeker, en dit komt zelfs tot uiting in het muzikale gedeelte - het tonicum verschijnt pas na een tijdje.
"Bloemen geurige krans"- toont de innerlijke wereld van de hoofdpersoon, hij is volledig in zichzelf ondergedompeld, overpeinst zijn gevoelens, de textuur gekozen door de componist geeft deze" nabijheid "weer.
"En rozen en lelies"- het derde nummer, dat tegengesteld is aan de vorige twee.Dit nummer is licht en lijkt hoogstwaarschijnlijk op een impuls.Het vierde nummer van de cyclus opent het thema van het lijden van het personage.'Ik ontmoet je ogen' klinkt ingetogen en zelfs nobel.Hij bereidt een triester vijfde nummer voor ' lelies ". Dit is het eerste nummer in de cyclus, geschreven in mineur. De strengheid, gehuld in donkere kleuren, gaat verder naar het zesde nummer" Over the Rhine bright expanse. "
"Ik ben niet boos"- dit is het dramatische centrum van de cyclus, wat het keerpunt is van alles wat gebeurt, het is hier dat de hoofdpersoon leert over de vreselijke gebeurtenis voor hem - verraad aan de geliefde." Het is niet boos "klinkt meerdere keren, maar de algemene toestand en de gevoelens van het personage zijn in tegenspraak met deze woorden. bitterheid en wanhoop manifesteert zich in alles, van het vocale deel tot de keuze van het tonale plan.
Het is het zevende getal dat de cyclus in twee grote delen verdeelt. In de eerste - leefde de held met gedachten over zijn wederzijdse liefde en hoop, in het tweede verandert alles drastisch. Nu wordt de hoofdpersoon vergezeld door een zegel en verlangen ("Elegiac-klacht"). Nummer negenViool charmes zingen"toont huwelijksplezier De geliefde van de dichter heeft het aanbod van een andere jongeman aanvaard: op de voorgrond de sfeer van het festival, onstuimige dansen uitgezonden in de pianopartij De vocale lijn presteert in scherp contrast - dit is de held die commentaar levert op alles wat er gebeurt.
"Ik hoor liedjes klinken"- de herinneringen van de held, over zijn geliefde en het verloren geluk, hij houdt van haar hartstochtelijk" - het elfde getal, doordrenkt met een atmosfeer van ironie. Het vocale en instrumentale gedeelte lijkt te primitief en imiteert de gitaar.
Een tijdlang verandert de stemming van de held in het elfde deel "Ik ontmoet elkaar 's morgens in de tuin"maar deze verlichting duurt niet lang en de donkere gemoedstoestand van het personage keert terug in het twaalfde nummer.Hij begint troost te zoeken waar hij maar kan.Dromen en volkspoëzie komen te hulp:"Ik droom 's nachts van je imago", "Vergeten oud verhaal".
In het laatste nummer van "Je bent slechte, kwade liedjes" keert de wrede realiteit terug en de held besluit alle herinneringen, liefde en liedjes naar de bodem van de zee te sturen.
De cyclus eindigt onverwacht met het postlude-geluid "Ik ontmoet 's morgens in de tuin". De lichte compositie, die het beeld van een droom draagt, geeft aan hoe mooi liefde is, ook al brengt het mensen soms alleen maar leed en verlangen.
muziek
De vocale cyclus bevat alle kenmerken voor de vocale creativiteit van de componist. De auteur gebruikt een declamatorische melodie om alle diepe onderdompeling in de ervaring over te brengen. Als gevolg daarvan leidt zo'n aandacht voor hun gevoelens tot volledig isolement.
De cyclus bestaat uit afzonderlijke nummers, maar ze zijn verbonden door een lijn van interne ontwikkeling, uitgedrukt in de algehele samenstelling van de nummers, evenals hun rangschikking. Elk nummer is gecomprimeerd en geeft slechts een vleugje van het hoofdpersonage weer. Er zijn verschillende ondersteunende composities in de cyclus en het is precies aan hen dat alle dramatische actie wordt aangescherpt.
Het tonale plan, dat een vicieuze cirkel is, weerspiegelt de figuratieve en emotionele inhoud van de cijfers. De eerste serie composities is geschreven in scherpe toetsen, en de modale verhouding van de songs is ongeveer hetzelfde. In het midden ("Ik ben niet boos") komt een afslag in de richting van de platte toetsen. Bovendien heeft de secundaire modus in dit deel van de cyclus de overhand. Het is geen toeval dat Schumann de sleutel van es-moll koos voor het meest tragische lied "In een droom weende ik bitter." Daarna keert de componist terug naar de scherpe toets.
Over het algemeen zijn de miniaturen nogal ingetogen geschreven, maar achter deze externe compactheid schuilt het drama van de situatie. Het vocale gedeelte is ongewoon melodieus. Het is doordrongen van nationale alledaagse intonaties. Schumann betaalt een grote rol niet zozeer aan brede melodieën als aan de expressiviteit van spraak, die zo rijk is aan klankkleuren. De componist bestudeert zorgvuldig de poëtische tekst om aandacht te schenken aan elk woord. Dit versterkt alleen het aantal declamatorische elementen in de songs. Toch is de melodie van Schumann erg melodieus en plastisch.
De vocale cyclus "Poet's Love" is een van de mooiste en diepste creaties van Robert Schumann. Het is geen toeval dat songteksten behoren tot zijn hoogste prestaties, samen met pianowerken. In zijn composities looft Schumann liefde, die onsterfelijk en eeuwig is, ondanks alle lasten en leed. Het komt boven alle tegenslagen uit en overwint eventuele moeilijkheden.
Laat Een Reactie Achter