Opera "Iolanta": inhoud, video, interessante feiten, aria's

PI Tsjaikovski-opera "Iolanta"

Opera PI Tsjaikovski "Iolanta" verwijst naar het genre van het lyrische muziekdrama. Het werd gemaakt in juli van juli tot september en werd de laatste opera van de componist. "Ik zal zo'n opera schrijven dat iedereen zal huilen", zei de grote Russische componist tijdens zijn werk. Hij is er echt in geslaagd dit te doen, hoewel de tranen van het publiek komen van geluk en vreugde voor de personages. Opera "Iolanthe"wordt beschouwd als de meest rooskleurige en serene compositie van de auteur.Het is gemaakt volgens het poëtische drama van Heinrich Hertz" The Daughter of King Rene ", vertaald door F. Miller en later opnieuw gemaakt door V. Zotov.

Samenvatting van de opera Tchaikovsky "Iolanthe" en veel interessante feiten over dit werk, lees op onze pagina.

Samenvatting "Iolanta"

XV eeuw, de Franse Provence. De actie vindt plaats in het oude voorouderlijke kasteel Rene, regerend in de Provence. Zijn enige erfgename Iolanthe in de vroege kindertijd verloor volledig uit het oog. Een liefhebbende vader verbood iedereen om te praten over de mogelijkheid om te zien, dus het meisje vermoedde niet dat ze anders was dan anderen. Haar leven was doorgebracht in de liefde en zorg voor anderen. Vader, bediende, verpleegster, vriendin - allemaal waren aardig en zorgzaam.

De vader gaf niet op met proberen zijn geliefde dochter te genezen. De dokter uit Mauritanië, Ebn Hakia, die op zijn uitnodiging arriveerde, onderzocht het blinde meisje terwijl ze sliep. Zijn conclusies brachten zijn vader in verwarring. De dokter zei dat Iolanthe zou moeten weten dat ze blind is, alleen met een sterk verlangen om het meisje te zien, is er hoop op genezing na de operatie. Voor een vader die haar hele leven lang haar mooie dochter had beschermd tegen de waarheid, was het een hele moeilijke stap om Iolanthe te vertellen over haar blindheid.

Twee nobele jongeren kwamen aan bij het kasteel: de hertog van Bourgondië Robert en de ridder Gottfried Vaudemont. Hertog Robert en Iolanta raakten verloofd als een kind, hun ouders besloten dat, de jongeren zelf hebben elkaar nog nooit gezien. In het hart van de jonge man leefde er een liefde voor Matilda, de gravin van Lotharingen, maar hij durfde niet de orde van zijn ouders te negeren en kwam naar de Provence om een ​​huwelijk aan te gaan.

Omdat ze de weg kwijt waren, bevonden de jonge mannen zich in de tuin van het kasteel, waar de mooie Iolanthe vredig op het terras lag te slapen. De schoonheid van het meisje won het hart van de Bourgondische ridder Gottfried. Wakker wordend, bood het meisje hen wijn en fruit aan, maar Robert besloot zich terug te trekken onder het voorwendsel van het zoeken naar de verloren gegane entourage. Iolanthe en Vaudemont bleven bij elkaar.

Vraagt ​​het meisje om hem een ​​rode roos te geven, Vaudemont ontdekt een vreselijke waarheid voor zichzelf - Iolanthe is volledig niet in staat om te zien. De jonge man vertelde de blinde schoonheid hoe mooi de wereld is.

Renée bedreigt valselijk de ridder met executie als hij Iolanta niet meer ziet na de operatie. Het meisje werd verliefd op een vurige jonge man en droomde van genezing om haar geliefde van de dood te redden.

De arts gaat verder met de operatie, omdat hij zo een gemoedstoestand van zijn patiënt wilde. Op dit moment keerde Robert terug om een ​​vriend te helpen. Zijn ontmoeting met koning René was onverwacht, maar noodlottig. Hij bekende alles aan de heerser van de Provence en vertrouwde op zijn vrijgevigheid. De jongeman sprak over zijn liefde voor Matilda en beloofde dat hij met Iolanta zou trouwen, maar hij legde uit dat hij niet van haar kon houden. De koning bevrijdde de jongeman van dit woord en stond niet op het huwelijk.

De portier verschijnt en meldt dat de operatie succesvol was - de prachtige Iolanthe zag zijn zicht. Koning René is ongelooflijk gelukkig. Hij zegende het huwelijk van zijn dochter met de ridder Vodemon. Allen verheugen zich en prijzen God, de zon en het licht.

uitzicht:

Interessante feiten

• Tchaikovsky Ik begon een werk met een finale te schrijven.
• Op verzoek van de componist schreef zijn broer Modest Petrovitsj Tsjaikovski een libretto over de plot van Hertz zoals gewijzigd door Zotov.
• Gelijktijdig met de verschijning van de opera "Iolanta" op het toneel, verscheen in de Russische edities het verhaal van Korolenko "The Blind Musician". Ondanks de verschillende historische kleuren, wordt een duidelijke identiteit van de verhaallijn gezien, de superioriteit van spirituele schoonheid ten opzichte van de visuele aantrekkingskracht onthuld. De tool met de blindheid van de hoofdpersonen dient als een hulpmiddel om deze gedachte bloot te leggen. Interessant is dat in beide werken het blinde meisje of de jonge man een bloem kiest met de verkeerde kleur.
• De aanwezigheid in de plot van de twee bloemen van rood en wit, geloven veel historici niet per ongeluk. Op het moment dat het drama van G. Hertz werd geschreven, ontstond de confrontatie tussen de partijen van de Rode en Witte Roos, die later uitgroeide tot een bloedige oorlog. Op de een of andere manier hebben veel Franse hertogdommen eraan deelgenomen. Bijvoorbeeld, het hoofd van de White Rose-partij, Edward IV, vluchtte later naar Bourgondië, sympathiserend met hem.
• Gedurende enige tijd op het nationale toneel was het verboden om koningen en koninginnen in de plot op te nemen, dus werd koning Rene vervangen door graaf Rene. Hetzelfde lot trof de opera "Kerstavond" en "Tsjerevitsjki"waarin Catherine II werd vervangen door Potemkin.
• De Franse heerser Rene Anjou, die diende als het prototype van koning Rene, bestond feitelijk. Hij was in die tijd een belangrijke figuur in Frankrijk. Interessant is dat zijn moeder en dochter de naam Yolanda droegen, hoewel beiden een goed gezichtsvermogen hadden. Welke van hen het prototype van het blinde meisje werd Iolanta blijft onbekend.

• In de Sovjet-Unie verloren operaproducties hun christelijk-religieuze kleur, omdat een dergelijke interpretatie van het werk ten strengste verboden was. Het wonder van genezing van de hoofdpersoon, die betrekking heeft op goddelijk gedrag, evenals liefde, en de succesvolle oplossing van een omstreden situatie met de bruiloft, werd besloten toe te schrijven aan de bekwaamheid van de dokter en Rene's voorzichtigheid. Dit veranderde de richting en de essentie van het drama volledig.
• Oorspronkelijk had de opera slechts één actie. Momenteel bevat het twee acties.
• Omdat de opera "Iolanthe" was geschreven als een een-akte werk, was het de bedoeling om het te combineren met een andere, twee act. Drie acts - een klassieke versie van een theatrale avond. Tsjaikovsky stelde, samen met "Iolanta" voor om een ​​ballet met twee acten te laten zienDe notenkraker"Vervolgens de componist, na kennis te hebben gemaakt met de opera van negentien Rachmaninov"Aleko", kwam tot zijn vreugde dat hij dit een-akte werk in plaats van zijn eigen ballet plaatste.

• Beschrijvend de koude duisternis die Iolanthe bij het begin van het stuk omringt, gebruikt Tsjaikovski een houten fanfarekorps van instrumenten. Een dergelijke stap was volledig niet-standaard en zorgde voor veel controverse bij tijdgenoten.
• In Madrid, op het podium van het Royal Theatre "Real", plaatste regisseur P. Sellers na Iolanta de melodrama Persephone in de tweede akte, gebruikmakend van hetzelfde podium- en decorontwerp.
• In 2015, in het Bolshoi Theatre, werd besloten om niet alleen Iolantu en The Nutcracker te herenigen in een enkele theatrale avond, maar om een ​​enkele uitvoering te maken van deze werken.

Populaire aria's uit de opera "Iolanta"

Arioso Iolanta "Waarom wist ik het niet eerder" - luister

Robert's aria "Who can compare with my Matilda" - luister

Arioso van koning René - luister

Eerste producties

Het publiek zag de première in het Mariinskitheater van de noordelijke hoofdstad aan het einde van 1892. Alexander III woonde de generale repetitie bij op 5 december. Het debuut was met de dirigent Edward Napravnik, het ballet werd uitgevoerd door Riccardo Drigo. In november 1893 werd de opera opgevoerd in het Bolshoi Theatre door regisseur Lossky. Uitgevoerd door Hippolyte Altani.

Na de Oktoberrevolutie organiseerde Pashkovsky eerst "Iolantu" in Leningrad in het Maly Opera Theatre, olv Samosud. Later werd het werk getoond op de podia van vele steden van de USSR. Opera-uitvoeringen gingen door tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Het wereldpubliek kon voor het eerst de opera in het Duits in 1893 in de stad Hamburg evalueren. Er werden ook optredens gehouden in veel Europese culturele centra. In 1933 werd de Russische versie getoond in de Verenigde Staten van Amerika.